O espello da elegancia dediante dos meus ollos
e as pálpebras dormen un soño nervudo
en liñas líquidas dos xestos debuxados
nun rostro de crueldade aproximada á miña
Convírtome no medo no asasino
e mentres pasa un anxo un ange passe
todos quixeran ver depois da orxía
se o que levo gardado é un pensamento
enfiado en agullas de ironía.
Lois Pereiro
Poemas 1981/1991
Edicións Positivas
Santiago de Compostela 1992
No hay comentarios:
Publicar un comentario