Da boca a furia, os dentes:
as armas da paixón
que a pel intacta exploran e profanan
Carne de luxo
amor
tóxico inxecta
Callado o frío na man e na ferida
formiguea insurxente
e cicatriza
entre os peitos posibles
doutro trunfo
Pois cada tres segundos
dúas pálpebras lubrican
os seus ollos hostiles que non cren.
poema 1981/1991
Edicións Positivas
Santiago de Compostela 1992
La imagen está tomada de http://cuentosandshortstories.blogspot.com/
3 comentarios:
¿sabése que o próximo Día das Letras Galegas está adicado a este grande poeta da toxicidade? Lois Pereiro, o poeta galego morto mais vivo de todolos poetas galegos mortos...Cuspide na sua tumba un chisco de vida e rabia necesarias...
P.A.M.E.
Home Pablo, yo a Lois dedicoi más de un día.
Eu e que a Lois dedícolle a miña vida.
Publicar un comentario